មនុស្សដំបូង ៣

សួរស្តីមិត្តអ្នកអាន សុំទោសខ្ញុំរាងយឺតតិចហើយណា នេះជាភាគទី៣ នៃសាច់រឿង”មនុស្សដំបូង”  ​សង្ឃឹមថាអ្នកនឹងពេញចិត្តនៅវគ្គថ្មីនេះណា។

”មនុស្សដំបូង”

ម៉ោង​5 :30pm

វង្ស:  អាឡូអូន ក្រុមបងឈ្នះហើយ ណា ៣ស៊ី ២ឡូ យអត់ ? លូវបងនិងក្រុមទៅជប់លាង ព្រោះ បានប្រាក់ រង្វាន់ ២០០$ ណា បងទៅយកលូវហើយ ប្រញាប់រៀបចំខ្លួនទៅណា ម៉ោង6:30pm ជួបគ្នាOK?

​ ទេ​ ទេ  ទេ អត់ទៅទេ មុខនៅមានស្នាម ស្រក់ហើម ប៉ុន្តែ នៅតែ ក្រហម មិនទៅទេ។

វង្ស: យប់គ្មានអ្នកណាមើលឃើញទេ។

ទេ មិនទៅទេ បងទៅចុះ

វង្ស: បើណារ័ត្នមិនទៅបង ក៏មិនទៅដែរ

ហា?​មិចចឹង  OKទៅក៏បាន តែលូវបងទៅជប់លាងចុះ ពេលណាក៏បានពេលបងចេញមក បងអាចមកជួបខ្ញុំនៅផ្ទះបានណា​ok? ខ្ញុំនមិនចង់ជួបគេឯងទេ NaNaNaNa តែ២នាក់បានហើយ

វង្ស: OK ចឹងក៏ចឹង ចុះ ជួបគ្នាយប់នេះ កុំខានណាចឹង

បាទបង (ចង់ជួបដែរហ្នឹង បែក១ថ្ងៃ នឹកសឹងអីហើយ ).  

អាឡួៗ បងវង្ស់ មានការម៉េចហើយបង ?

វង្ស: បងទៅយកឡូវណា?

ហា លឿនម៉េស? ម៉ោងទើប 7:30pm ហ្នឹង ចុះបងអត់ទៅជប់លៀងទេហ?

វង្ស:ទៅតា លូវមកវិញហើយ បងមកមុន ហាមបដិសេធណា​យាយគ្នាហើយ បងទៅយក ទៅញ៉ាំPizza មួយគ្នា បងចង់ជប់លៀងមួយ បើអត់ទៅខឹងហើយ។

 (ដឹងថើមេចទេ ) បាទបងទៅ​ក៏ទៅ  មកយក​មក​

វង្ស: លូវនៅមុខផ្ទះហ្នឹងណា ចេញមក។

ហា? ចាំម៉ាភ្លេត(អាតាប៉ិនេះ ស្លន់ស្លោជាងឯងទៀត) ។

យ៉ាប់ហ្មងថាអត់ទៅទេមិនចេះស្តាប់គ្នាសោះ មើលមុខមើមេចដែរ?

វង្ស:​ហាហាហាហាហាហាហ

ផ្លាច់

វង្ស: អួយ ដៃធ្ងន់មេះឈឺណាស់ណា

សមមុខហើយណាឲ្យសើចគេធ្វើអី?

វង្ស: ថាលេងទេ ថ្ពាល់ក្រហមចឹងទៅអាតតើ

(អៀនចងស្លាប់)​   តោះទៅ នៅមើរមុខអីទៀត ហេវហើយណា។

ពេលវេលាតែពីនាក់បែបនេះRomantics ដល់ហើយ បើគេសារភាព សុំស្រលាញ់ពេលហ្នឹងហ្មង ដឹងមេច ទេហ្ន? ញ៉ាំបណ្តើមើរមុខគ្នាបណ្តើរ យាយពីនេះពីនោះ សុទ្ឋតែជារឿងគេ អត់មានរឿងផ្ទាល់ខ្លួនអីតិច (អាប៉ិនេះស៊ីអារម្មណ៏ដែរហ្នឹង)  ម៉្យាងដែរមានគេយកចិត្តទុកដាក យកចិត្ត យក​ថ្លើម សំខាន់ម្នាក់នោះជាមនុស្សដែលយើងចង់នៅជិត នៅក្បែរទៀត មានក្តីសុខដល់ហើយ (លាញ់គេមែនទែនហើយខ្ញុំ   អារ័ត្នហា​ភ្ញាក់ឡើងអ្វី)

វង្ស: រ័ត្ន ៗ មេចហើយ ហេហេ ភ្លឹកអីហ្នឹងហា?

បាទៗ បង អត់អីទេ(អាប៉ិនេះឆ្លាតគ្រប់មុខ តែរឿងនេះល្ងង់មេះ តាមដំនើរទៅ)

វង្ស: រ័ត្នហា?

ហា?

វង្ស:  បងមានអារម្មណ៏ថាបាយចិត្តណាដែលបានស្គាល់រ័ត្ន រយះពេល១ឆ្នាំជាងនេះ មានន័យណាស់ដែលមានប្អូនជាមិត្តភិក្ត មែនណា

មិនជឿទេ កុហក បោកសុទ្ឋ។

វង្ស; មាក្រ រញ៉​ឡូវហើយ កុំក្បាលខូចពេកណា បងយាយមែនណា

(ដឹងកាលគេសុំស្រលាញ់ទេលោកអឺយ?​​ គិតក្នុងចិត្ត)

វង្ស: បងចង់រក្សទំនាក់ទំនងនេះអោយបានយូរ បងស្រលាញ់ប្អូនដូចប្អូនប្រុសចឹង។

(ស្លាប់ហើយ មេចមិនដូចសង្សាណោះ នៅកុហក​ខ្ឡួនឯដល់ពេលណាទៀតអា ហ៊ា?) បាទបង​ខ្ញុំក៏ដូចគ្នាដែរបាទ លោក​បង​J

វង្ស: ហាហាហាហ​ល្អបង្អូនប្រុស

បងហា បងមានអារម្មណ៏មេចពេលគេថាយើងស្រលាញ់គ្នាចឹង ហា?

វង្ស: ​មិនអីទេសំរាប់បង​ចុះអូនវិញហា?

អត់អីផង ធម្មតា តាមពិតទៅពេញចិត្តសឹងស្លាប់​ហាហាហហាហាហា

វង្ស: ក្មេងក្បាលខូច តោះញ៉ាំ នៅច្រើនណា ចង់ថែមអីទៀតអត់អូន?

អត់ទេ​ឆ្អែតហើយបង ទៅគិតលុយហ្មងទៅ ហើយជិះមាជុំ ចាំត្រលប់ទៅផ្ទះ ណោះ?

យប់នោះបាយនោះបាយ ដល់ហើយ​អាហាពេលល្ងាចដ៏មានន័យ តែ២នាក់ទៀត Pizza Company នៅមាត់ទន្លេ ជាន់លើស្ងាត់ជ្រៀប អត់មានមនុស្សសោះ ហាហាហាហ Supper romantic។ ​អង្គុយពីក្រោយគេ ចង់អោបចង្កេះដល់ហើយ មិនដែរសោះសម្បីតែម្តង តែបើកាន់ដៃ ធ្លាប់ ដែរតើ ហាហាហាហាហ ម៉្យាងដែរ……..

.

.

.

​            ខែរងាបានមកដល់ទៀតហើយ វាជារដូវដែលខ្ញុំចូលចិត្តមែនទែន រីករាយណាស់ ចង់អោយរដូវនេះមានរយះពេលយូដល់ហើយ ប៉ុន្តែកុំអីបើ បងវង្សចាញ់រងាណាស់ ផ្តាសាយ់ជាប់ មិនសូវបានមករៀនទេ ខ្ញុំតែងយកមេរៀន នឹងលំហាត់អោយគាត់ហូតហ្នឹង  ពន្យល់គាត់ដល់ផ្ទះ រកណាបានសេវាកម្មប្រុស ស្អាត់ ឆ្លាត ហើយគួរអោយ ស្រលាញ់ទៀត(អ៊ូត តិចហើយណា)

ថ្ងៃនេះថ្ងៃសៅ បងវង្សម៉េចហើយទេ ម្សិលមិញអត់មករៀន ហើយព្រឹកនេះអត់មកទៀតចាំ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​ចាំយកមេរៀនអោយ តែ Call ​ទៅគាត់តិចសិន។

អាឡួបង? មករៀនអត់ហ្នឹងព្រឹកនេះ?

វង្ស: បង បង នៅផ្ទះ  អត់ស្រួលខ្ឡនទេអូន…..ទូតៗ ទួតៗៗៗ

បងវង្ស បងវង្សៗៗៗៗ ធ្វើមេចទៅៗ កើតអីចេះ …….រតនាសុំច្បាប់អោយគ្នាផង ខ្ញុំរវល់តិចអត់បាន នៅរៀនទេ ណា  សុំច្បាប់គ្រូឲ្យផង អូបងវង្សផងដែរណា…..

រតនា: អឺដឹងហើយទៅចុះ

.

.

.

            បងវង្សៗ បងវង្ស​ ហា  បើកទ្វារខ្ញុំតិចមើ  ?  ជេ ជេ ហាបើកទ្វាតិចឲ្យខ្ញុំចូលតិច មានអ្នកណានៅផ្ទះទេ? អុញស្ងាត់ជ្រៀបចឹង? តិចមានរឿអីទៅ? ធ្វើម៉េចចូលបាន? អូមានតែផ្លោះរបងហើយ មើលទៅ ប៉ុន្តែឡើងម៉េចទៅ លោក ? ស៊ូៗៗៗៗៗ ឡើងតរួចហ្នឹង។   ​អាកអា អួយ បែកគូទខ្ញុំហើយលោកអើយ ……ឈូៗៗៗៗៗៗ Luckyៗ កុំព្រូស(ចេះវាស្គាល់ កុំអីខាំឯងបាត់ ដឹងមានចង្គោមទេមើលទៅ?) ។ អុញ អត់ចាក់សោងផងទៅណាអស់ហើយ បងមាស និង ប្រព័ន្ឋកូនក៏អត់នៅ (បងវង្សនៅជាមួយបងស្រី ព្រោះម្តាយឩពុកគាត់ទៅ នៅជាមួយបង ប្រុសច្បងនៅឯUSA ៥ឆ្នាំហើយ គាត់ជាកូនពៅ) បងវង្ស ៗៗៗហា​ នៅក្នុងបន្ទប់ហើយមើទៅ អត់បិទទ្វាទៀត។

បងវង្សៗៗ បងម៉េចហើយហា? អួយក្តៅខ្លាំងមេះ? ធ្វើម៉េចទៅ? ទឹកក្តៅៗៗ ហាច្រលំ​ទឹកត្រជាក់​យក​មកស្អំសិន (គាត់ចាប់ដៃខ្ញុំជាប់)

វង្ស:​​ រ័ត្នៗៗៗៗៗកុំទៅណា រ័ត្នៗៗៗៗ

បាទៗៗៗបងខ្ញុំនៅហ្នឹងទេ ខ្ញុំនៅហ្នឹងតើ (លួចញញឹម ) ចេះមមើរកខ្ញុំដែរចាំស្តាប់មើមានយាយ ឈ្មោះស្រីផ្សេអត់? អូឡប់ហើយទៅយកទឹកសិន មកស្អំសិនបានៗក្រែងបានបញ្ចុះកំដៅខ្លះ។

ក្បាលនៅអោយស្ងៀមមើរ តាប៉ិនេះយ៉ាប់ហ្មង។ ត្រូវជួតខ្លួនទៀត តែទាល់តែដោះអាវ យីនៅអ៊ានអីទៀតមនុស្សឈឺជិតស្លាប់ហើយ អ៊ីកៗៗ ធ្ងន់ម៉េះស អ៊ីកៗ អី​ពាក់អាវយឺតពិបាកដោះណាស់នែក។ អូរស្លាប់ហើយ ស្គាល់១ឆ្នាំជាង ជាលើទីមួយហើយដែរខ្ញុំបានឃើញរូបរៀងគាត់បែបនេះ សាច់ដុំកង់កង់ ដើមទ្រូង​២ចង្អាមកន្លះ (ហាហាហាហឆ្លៀតវាស់ទៀត) សឡើងម៉ត់ហ្មង ចងក្តៅខ្លួនដែរខ្ញុំ។ អួយទំរាំជួតបានទាំងមុខក្រោយមានងាយទេ ធ្ងន់ណាស់ ។ អូត្រួវដូរសំលៀកបំពាក់ទៀត ព្រោះខ្លិនជួរហើយ ធ្វើម៉េចទៅ? កុំគិតច្រើនជួយមនុស្ស​ តែខ្ញុំពិតជាអ៊ៀនមែន ណាមិនដែរ មិនដែរទេ មនុស្សដំបូងហើយ ក្នុងជីវិត។​ អួយមិនបាច់ខ្ញុំយាយទេ ដឹងស្រាប់ហើយអ្នកកីឡា រាងកាយម៉េចហ? ok សំរេចផ្លាស់ខោ អាវហើយ ជួតខ្លួនហើយ ដាក់ទឹកកកស្អំក្បាលសិនជាការស្រេច។

            ជំហ៊ានបន្ទាប់ដាំបបរចៀនពងទា ទុកអោយគាត់ សិន នៅត្រូវរៀបន្ទប់ទៀត រញេរញៃដល់ហើយ។

វង្ស: រ័ត្នៗ (សំលេងខ្សោយៗចេញពីបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវជិតបន្ទប់គាត់) រ័ត្នៗៗៗ រ័ត្នមែន?

បាទ ៗបាទបងគឺខ្ញុំ បងម៉េចមិនសំរាក ចេញមកក្រៅធ្វើអី ឃ្លានហើយមែនទេ ម៉ោងជិត១០ហើយ តោះខ្ញុំរៀចចំជួនណា។

វង្ស: បាទអូន បងមិនអីទេ តែមានអារម្មណថាឈឺក្បាល ណាស់វិលមុខចង់តែដួល អូនធ្វើ ធ្វើអី ទិញគេញ៉ាំទៅបានហើយកុំឲ្យពិបាក។ អួយបង ធ្ងន់ក្បាលណាស់ ជួយយកអារងារតិច បងរងាណាស់។

បាទបងៗ ខ្ញុំជួយពាក់សំរាកឲ្យស្រួលទៅនៅសាឡុងហ្នឹងហើយ ខ្ញុំទៅយកបបរ ញ៉ាំហើយអាងលេបថ្នាំ ណា។

វង្ស:បាទ(សំលេងខ្សោយ និយាយលក្ខណ:រង្វើ រង្វាយ )

មោះបងញ៉ាំបបរណា

វង្ស: អ៊ីក ៗៗ បងអង្គុយអត់កើតទេ វិលមុខណាស់។

បាទៗមិនអីទេ បងគេងចុះខ្ញុំបញ្ចុក

វង្ស: (លួចញញឹម)

ខូចដែរតើ តាប៉ិនេះ(គិតក្នងចិត្ត) ហាមាត់មកបង ញ៉ាំឲ្យច្រើនណា ឆាប់ជាលឺអត់បង? (មានអារម្មណ៏ថាដូចប្រព័ន្ឋគេម៉ែចទេខ្ញុំ)

វង្ស: រ័ត្នបងឈប់ហើយអូន

ហាទឹមញ៉ាំបានតិចហ្នឹង?

វង្ស: ឈប់ហើយអូន     ជួយគ្រាបងទៅបន្ទប់តិចបានទេ ?

បាទបង………..Ok ញ៉ាំថ្នាំហើយសំរាកចុះ ខ្ញុំទៅរៀបចំខាងក្រៅបន្តិចណា.

វង្ស:ទេៗៗៗៗកុំទៅនៅហ្នឹង ហើយ  នៅហ្នឹងហើយ អូនបងរងារណាស់

ដណ្តប់ភួយទៅចឹង

វង្ស: អូនអាចឲ្យបងអោបទេ កំដៅចេញពីខ្ឡួនមនុស្សទើបកកក្តៅ

(គិតមិចទៅ ខ្ញុំ ចង់វាចង់ហើយ តែខ្ញុំអ៊ៀនណាស់ លោកអើយលោក)

វង្ស: មនុស្សជិតស្លាប់ហើយអូនមិនជួយទេហេ?

OK OK ក៏បាន។  ពេលនោះជាលើទីមួយហើយ​ ដែលខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងរង្វង់ដៃមនុស្សដែលខ្ញុំស្រលាញ់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៏ មានក្ដីសុខណាស់ ពេលជិតគាត់ ខ្ញុំ​  ខ្ញុំកាន់តែលង់ជ្រៅមែនទែនហើយ ក្នុងខួរក្បាលខ្ញុំ មានសំនួរជាច្រើបានសួរមកកាន់ខ្ញុំ ធ្វើឲ្យខ្ញុំកាន់តែភ័យ កាន់តែខ្លាច បាត់បងគាត់ ខ្លាច់មិនមានពេលបែបនេះជាមួយគាត់ម្តងទៀត។ ទឹកភ្នែកស្រក់ ហូរ ថ្ពាល់ ដោយមិនដឹង ខ្លួន។

បងវង្ស ៗ ខ្ញុំ មានរឿងមួយចង់ប្រាប់បង បងហា? ហាក់ដេកលក់ពីកាល អាប៉ិនេះ អួអន់ក្តៅតិចហើយតើ  ឆាប់ជាណា ប្រុសល្ងង់ ខ្ញុំបារម្ភ ណា​ខ្ញុំស្រលាញ់អ្នកហើយ ប្រុសល្ងង់​

បន្ទាប់មកខ្ញុំបានខិតទៅជិតមុខគាត់ ហើយបានលួចថើបគាត់ តិច ញញឹមម្នាកឯង ភ្លេចៗខ្លួន ស្រាប់តែលក់ ក្នុងរង្វងដៃគាត់ ដឹងតាំពីកាល។

            អរគុណណាដែលបានចំណាយពេលភាគនេះណា វគ្គបញ្ចប់នឹងចេញនៅពេលឆាប់ៗនេះ ចង់ដឹងថាស្នេហាពួកគេទៅជាយ៉ាងណា? ចងដឹងថាវង្ស និង រ័ត្ន នៅតែផ្អែមដូចចឹងទៀតអត់? ចាំអានទាំងអស់គ្នាណា។អាចទេជួយចុច Like ម្នាក់មួយ និងComment ផងបានទេ ជាការលើទឹកចិត្តដល់ Admin ថ្មីម្នាក់នេះផងបានទេ?

 សូមសំណាងល្អណា J

Happy day

Naroth cool