គូរស្នេហ៏ឥតព្រៀង ភាគ៣

 សួរស្តីមិត្តអ្នកអាន  គូរស្នេហ៏ឥតព្រៀង ភាគ៣ បានបញ្ចប់ដោយរួចរាល់ លើនេះខ្ញុំបានប្តូរទំរងអក្សរប្រហែលជាល្អជាងលើកមុនៗងាយស្រួលក្នុងការអាន អូខេ ចង់ថាវគ្គថ្មីនេះមាន អ្វីប្លែក តោះអានទាំងអស់គ្នា មោះ :)

 គូរស្នេហ៏ឥតព្រៀង ភាគ៣

លឿនដល់ហើយរយះពេលមួយអាទិត្យទៀតហើយ នឹកប៉ាម៉ាក់ដែរហ្នឹង គិតល្ងាចនេះCallទៅសួរសុខទុកលោកទាំងពីរតិច រលឹកដល់ហើយ។ ថ្ងៃនេះ អ៊ុំប្រុសអ៊ុំស្រី មិននៅផ្ទះទេ រៀងស្ងាត់តិចដែរ ​ផ្ទះកំពុងមានគ្នាតិចផង លូវ បាត់ពីរ នាក់រិតតែស្ងាត់ទៀត។​ មានអារម្មណ៏ថា​មួយរយះនេះដូចគេងលក់ស្រួលតិច អត់យល់សប្តិឃើញបងរតន ឬក៏ប្រហែលខ្ញុំគេងមួយ បងឩត្តម ទើបអត់អី ? ហើយកុំខ្វល់ពេក បើអត់ឃើញក៏ម៉្យាងដែរ មិនបែចខ្លាចច្រើន។ ថ្មើនេះបងឩត្តមកពុងធ្វើអីណ នៅចំការ? គិតថ្ងៃតិចទៅលេងគាត់​នៅចំការសិន។ ម៉ោងប៉ុន្មានហើយមើលម៉ោងសិន ហាកម៉ោង៩ព្រឹកហើយ  បងទូចហា? ៗៗៗ ខ្ញុំគិតទៅចំការហើយណាបង ម៉ោងបាយ មិនបែបចាំខ្ញុំទេ ខ្ញុំញ៉ាំបាយនៅចំការហើយណា​ មិនបែចចាំទេណាបង

ស្រីទូច:ចា អ្នកប្រុស

អូបងទូចអ្នកណាមកបង អូខេខ្ញុំទៅហើយណា

ស្រីទូច: ចា អូជំរាបសួរ កើសនីតើមកចូលអង្គុយលេងសិនកើសនី

ហាកើសនី (សង្សាបងរតនមែនណ? នៅចាំស្តាប់សិនកុំទាន់ទៅអី)

កើសនី: ចាជំរាបសួរបង សុខសប្បាយទេឬ?

កើសនី: ចាសុខទេ អូអ៊ុំប្រុស ស្រីទៅណាហើយបង

ស្រីទូច: ចាគាត់មានរវល់ទៅក្រៅហើយ អូននេះអ្នកប្រុសពិសិទ្ឋ ក្មួយអ៊ុំប្រុសណា​កើសនី អ្នកប្រុសមកស្នាក់នៅទីមួយរយ:

កើសនី: ជំរាបសួរអូន

បាទបង ជំរបសួរបងស្រី (យីស្អាត់ណាស់ កូនចៅចិន ស្កុះ រៀងតូចស្រឡូន មុខមូល ហើយស្រស់ណាស់ បងរតនភ្នែកមុតមែនហ្នង​) ខ្ញុំធ្លាប់លឺឈ្មោះបងស្រីដែរ

ស្រីទូច: ហា​ លឺមកពីណា?

អរអត់អីទេបង

កើសនី:(​ សើច ) អូយាយចឹង បងខ្ញុំគិតទៅសំអាត នឹងរៀបចំបន្ទប់គេង បងរតនតិចសិនបង តាមមើលដីហើយ  ​ខានមក៣អាទិត្យហើយ

ស្រីទូច: ចាមិនអីទេ​អញ្ចើញ ចុះ

(ហាដល់ម្លឹង អូគាត់ពិតជាស្មោះមែនណ?) បងអោយខ្ញុំជួយទេបង

កើសនី:មិនអីទេ អូន បងអាច ធ្វើខ្ឡួន៝ងបាន អរគុណណាប្អូនប្រុស

បាទ បងមិនអីទេ បើបងមានការអី បងប្រាប់ខ្ញុំចុះណាបង

បងកើសនីសើច បញ្ចេញស្នាមញញឹមដ៏កក់ក្តៅ មកកាន់ខ្ញុំ។ គាត់ពិតជាសុភាពណាស់ ទាំងរូប ទាំងអត្ត្ចរិត ល្អទាំងពួង គួអោយស្តាយណាស់ដែលកម្មពារមកពង្រត់ពួកគាត់ទាំងពីរ ចេញពីគ្នា អាចនិយាយបានថាមានតែនិស័្សយ តែគ្មានវាសនា អានិតគាត់ណាស់ខ្ញុំ។

បងទូចៗៗ បងស្រីគាត់តែងមកសំអាត់បន្ទប់ បងរតន​ជាប្រចាំមែនទេ បង?

ស្រីទូច:ចាអ្នកប្រុស កើសនីមកជាប្រចាំជួនកាល ១ខែមកម្តង ឬ២ ដង នាងប្រតិប្តិ ក្នុងនាំជាកូនដណ្តឹងអ្នកប្រុស រតនាបានល្អណាស់ អានិតពួកគាត់ណាស់ មិនគួរមកជួបរឿងអកុសលបែបនេះសោះ។ អ្នកប្រុសខ្ញុំទៅធ្វើការខ្ញុំសិនហើយណា

បាទបងទៅចុះ (ទៅលួចមើលបងកើសនីតិចសិន)។ អូរគាត់ពិតជាប្រសព្វណាស់ នារីខ្មែរមែនតើ ចេះរៀបចំបានល្អ គ្រប់កាយវិការរបស់គាត់ទន់ភ្លន់ ណាស់ យកចិត្តទុកដាក់ និងប្រុងប្រយ័ត្នណាស់ គ្រប់សកម្មភាព។ តុកៗៗ សួរស្តីបង ខ្ញុំរំខានទេបង?

កើសនី:ទេ មិនអីទេប្អូនប្រុស អញ្ចើញចូលណា។

បាទបងអរគុណ​ បងហាមិនប្រកាន់ទេមែនទេបើខ្ញុំសុំសួររឿងផ្ទាល់ខ្លួនពីបង និង​បងរតន?

កើសនី: (ឩនមុខចុះ ភ័ក្រស្រពោន នៅស្ងៀម)

បងៗៗៗ​សុំទោស មិនអីទេបងសុំទោស

កើសនី: អូៗៗ អីទេ ប្អូនចងដឹងពីអ្វី?

បងហា ហេតុមកដល់ពេលនេះ បងមិនព្រមរៀបការ?

កើសនី:  (ញញឹមស្ងួត) អូន បងបានសន្យាហើយ និងបងរតនថាជាតិនេះបើមិន​បានគាត់ជាគូរទេបងសុទ្ឋចិត្តស្លាប់ (ទឹកភ្នែករលីងរលោង) មកទល់ពេលនេះបងមិនមែនរស់ដើម្បីខ្លួនឯងទេ គឺរស់ដើម្បីបំពេញពាក្យ សន្យាតែប៉ុនោះ។

ពាក្យ សន្យា? សន្យាអី?

កើសនី:  គឺ មុនពេលបងរតនដាច់ ខ្យល់គាត់អង្វបងអោយរស់ នៅអោយមានក្តីសុខ ផ្តាំផ្ញើរបងអោយជួយមើថែរឩពុក ម្តាយគាត់ជំនួសគាត់ បើកុំតែបងជំពាក់ពាក្យសន្យា នេះបងក៏មិនអាចរស់​ នៅដល់សព្វថ្ងៃនេះ (ទឹកភ្នែកហូរ សំលេងអូលដើមករ) ពួកយើងសន្យាថានឹងរៀបការ បង្កើតកូន រស់នៅជាមួយគ្នា អស់មួយជីវិត ​តែនេះ ហិៗៗៗ  ឩបងរតន ប្តីសំលាញ់ (ងាកទៅរករូបថទ ប្តីសំលាញ់ អូនមិនដឹងថា អូនអាចទ្រាំដល់ពេលណាទេ សុំចាំអូនផងណា។

បងស្រីៗ ឈប់យំទៅ (គាត់អោបខ្ញុំយ៉ាងណែន បង្ហាញការឈឺចាប់ឥតឩបមា នៃការនិរាសនេះ) បងស្រីបើបងរតនដឹង មិនសប្បាយចិត្តទេបង តើបងអាចរស់នៅដោយរីករាយ ចាប់ផ្តើមអនាគតជាមួយបុរសល្អម្នាក់ទៀត រស់នៅដោយសុភមង្គលបានទេ ធ្វើបែបនេះអាចសំរេចបំណងបងរតនបានណាបង។

កើសនី: ទេអូន ទេបងមិនអាចទេ មិនអាចធ្វើបាន ជាតិនេះបើអត់ពីបងរតន បងសុខចិត្តរស់នៅបែបនេះ។ គាត់បានសន្យានឹង បងច្រើនណាស់ តែមិនទាន់បានបំពេញផង ស្រាប់ទៅចោលបងទាំងទាន់ហន បំផុត ហិ​ហិ​ហិ

បងស្រីយំមកចុះ បង យំចុះ។

            បន្ទាប់ពីនិយាយជាមួយបងកើសនីមួយស្របកធំ និងជួយរៀបចំគាត់ហើយ ខ្ញុំបានបើកឡានជូនគាត់ទៅផ្ទះវិញ នៅតាមផ្លូវបានសំណេះសំណាលគ្នា ពីអនុស្សាវរីយ៏កាលពីមុនរវាងខ្ញុំនិង បងរតន។ ផ្ទះបងស្រីធំគួរសម គាត់ជាអ្នកលក់ដូរនៅផ្សា ឆ្នាំនេះគាត់អាយុ២៥ឆ្នាំហើយជាកូនស្រីទី២ បងប្រុស និងប្អូនស្រីរៀបការអស់ហើយ នៅគាត់ទេ​គួរអោយអានិតគាត់ណាស់។

បងស្រីដល់ហើយ ទីនេះមែនទេ?

កើសនី: ចា អូន ចូលអង្គយលេងសិន ណា

បាទបង​មិនអីទេ ព្រោះលូវរៀងងិតតិចហើយ​ ចាំពេលក្រោយណាបង

កើសនី: ចាមិនអីទេចឹង

បងស្រីជួបគ្នាថ្ងៃក្រោយណា សំណាងល្អ

កើសនី: ចាអូនអរគុណច្រើនណា ដល់ផ្ទះCall មកបងផងណា

បាទបង

            នៅតាមផ្លួវមកវិញ រៀងស្ងាត់តិចព្រោះលូវម៉ោង៦ យប់ហើយ មានអារម្មណ៏ថា​រៀងស្រៀវដែរហ្នឹង ម្នាក់ឯង។​ គិតទៅៗៗ ស្នេហ៏ពិតមានមែនហ្ន ពួកគាត់មានតែនិស្ស័យ តែគ្មានវាសនា ជាប្តីប្រព័ន្ឋ ទេវតា អឺយ ជួយពួកគាត់ផង ។ អួយ អ្នកណា នៅផ្លួវ ចូល ខ្មៅស្ទង់ៗចេះ បងរតនអឺយ បងរតន  ជួយថែរក្សាប្អូនផង បង អ្នកណាចេះ មកឈនៅកណ្តាល ? ទីតៗៗៗ មិនចេញចឹង

សូមទោសលោកខ្ញុំសូមផ្លូវទៅផង អាកម៉ែ (ស្រែក)

ឩត្តម:ហាហាហ

ស្លាប់ហើយ បងមេចចឹងហា? មកលេងអីចឹង? ភ័យចង់ស្លាប់។

ឩត្តម: បងចាំអូនទីនេះយូហើយ ហេតុអីអត់យកទូរស័ព្ទទៅចឹង

បងឯងបារម្មណ៏ពីខ្ញុំមែន?

ឩត្តម: (ញញឹមតិចៗ)​ចេះតែបារម្មណ៏ទៅ ព្រោះអ៊ុំគាត់ផ្ញើរហើយ

ចឹង បើម៉ាក់ខ្ញុំអត់ប្រាប់បងមិនខ្វលទេមើទៅ?

ឩត្តម:អត់ទេ (យាយបែបហី បារម្មណ៏ថាអត់ទៀត តាប៉ិ) តោះទៅផ្ទះ ល្ងាចនេះអ៊ុំអត់មកសំរាន្តផ្ទះ ព្រោះគាត់នៅផ្ទះអ៊ុំចិត្តនៅ កំពតហើយ ។

បាទ​បងតោះ

            យប់នេះមានតែខ្ញុំនិងបង ​ឩត្តមទេ នៅផ្ទះ ខ្យល់អាកាស់ត្រជាក់ខ្លិនផ្កាម្លិះ ក្រអូបឈ្ងុយ ខ្ញុំឈរម្នាកឯងនៅវេរង់ដាខាងមុខផ្ទះ ទល់មុខនឹង ដើមម៉ាក់ប្រាំងនោះ តែមិនអារម្មណ៏ខ្លាចសោះ។ រាត្រីនេះមេឃ មាន ព្រះច័ន្ទ នឹងផ្កាយ ច្រើនណាស់ គួរអោយចង់គយគន់ណាស់។ អូទេពសុយុត្ឋ បួងសួងសិន…..

ឩត្តម: បួងសួងីអីដែរ(សំលេងពិរោះមកពីក្រោយ)

អួយបង មកពីកាល? គ្មានអីទេ បង

ឩត្តម: មេចឆាប់ភ័យម៉េះ ហ៊ើយព្រះច័ន្ទខ្ពស់ឆ្ងាយ តារារ៉ាប់ពាន់ បើងប៉ងក៏មិនអាចដែរ

ហាចេះកំណាព្យ(គាត់សើច) បងសើចស្អាត់ដល់ហើយ ឩស្សាហ៏សើចតិចទៅចឹង ហាហាហា

ឩត្តម:កូនក្មេង ចេះលចាស់ផង ហេ OKបើអូនចូលចិត្ត បងនិងធ្វើតាម ហាហាហា

ហី ផ្គាប់ចិត្តខ្ញុំហ៊ អូយាយចឹង បងប៉ងអ្នកណាដែរ ប្រាប់ខ្ញុំមើរ ចាំខ្ញុំជួយ ចាស់ហើយល្មមហើយណា ២៨ ជិត៣០ ហើយ លោក​តា ហាហា​

ឩត្តម: យើ ចេះផ្តៅចាស់ទៀតលូវ …..យាយទៅបងគួរតែគិតគូរពីជីវិតបងហើយ កើសនីគេស្មោះព្រោះស្នេហាគេជាស្នេហស្មោះ ប៉ុន្តែបងស្មោះធ្វើអី បើគេកំពុងតែមានក្តីសុខជាមួយប្រុសថ្មី  បងគួរតែតកសម្តីអូនមកគិតទើបល្អមែនអត់?

បាទបង(មានអារម្មណ៏ថាអន់ចិត្ត ពេលលឺគេគិតពីកូរស្រករ ចុះខ្ញុំ?)

ឩត្តម: សំលេងខ្សោយម៉េស អូន

អត់អីទេ អូបងប៉ងអ្នកណាហា ប្រាប់មកខ្ញុំចង់ដឹង

ឩត្តម:គឺព្រះច័ន្ទណាអូន ហាហាហាហ

យ៉ាប់ ហ្មង

ឩត្តម:គេខ្ពស់ពេកបងឈោងមិនដល់ទេ

ខ្ពស់ណា? ដើមត្នោត? នារីដែលបងស្រលាញ់តាមមើរ មិនអន់ទេ

ឩត្តម: ហាហាហ បងឆ្អែតហើយ អូន មនុស្សស្រី គួរអោយខ្លាចណាស់

ហាចឹងបងស្រលាញ់ប្រុសម្តង?

ឩត្តម: ត្រូវហើយ

(ឆ្លើយ៉ាងម៉ើងម៉ាត ហើយសំលឹងមកខ្ញុំចំៗៗ ហ៊ើយម្នាកនោះខ្ញុំមែនហ្ន?)

ឩត្តម: អូនពិសិទ្ឋ (ចាប់ដៃខ្ញុំទាំងពីរ ជាប់ អូយភ័យណាស់ )​អរគុណ អូន រយះពេលជាង១ ខែមកនេះ បានអូននៅជិត អារម្មណ៏បង កក់ក្តៅណាស់ មានអារម្មណ៏ថា​លែងចង់នៅម្នាក់ឯងហើយ ។

(យីអូសក្លាម៉េះ) ចុះបងចង់មេច?(មុខក្រហមអស់ហើយខ្ញុំ)

ឩត្តម: ចង់ ចង់ថើបអូនមួយខ្សឺត

ហាហាហ លប់ហើយ បានសំរាក ខ្ញុំចូលក្នុងហើយរងាណាស់

(ដៃមួយគូរស្រាប់តែស្រវាអូបចង្កេះខ្ញុំយ៉ាងជាប់ ខ្ញុំមិនអាច់ធ្វើអីបានទេ បើខ្លូនខ្ញុំក្នងរង្វង់ដៃគាត់ គៀបជាមួយនឹងសាច់ដុំទ្រូង ដ៏សែនក្តន់របស់គាត់បាត់ទៅហើយ ភ្នែកដ៏គួរអោយទាក់ទាញ សំលឹងទំលុះចំបេះដូងខ្ញុំ )

ឩត្តម: បងស្រលាញ់អូន ពិសិទ្ឋ 

(មិនទាន់បានឆ្លើយផងស្រាប់តែបបូរម៉ាត់គាត់មកប៉ះបរបូមាត់ខ្ញុំបាត់ទៅហើយ រុំភើបណាស់ ) ស្រឹមៗៗៗ

ឩត្តម:​អូនៗៗ អូនៗៗ

១នាទីក្រោយមក

ឩត្តម: អូនៗៗ មេចហើយហា អូន

(ប្រុសល្អស្រវាឩបកាយខ្ញុំ យ៉ាណែនហើយហូរទឹកភ្នេក ហាក់បារម្មណ៏ខុសប្លែក សំរាប់ខ្ញុំសន្លប់ជារឿធម្មតាទេ )  មិនអីទេៗ ខ្ញុំមិនអីទេ

ឩត្តម: តាំពីពេលអូនស្តីអោយបងថ្ងៃជួបគ្នាដំបូង ម៉្យាងល្ងាចមិញនេះ​អូនមិននៅទូរស័ព្ទ​Call មិនលើក ទើប ដឹងថាបង​មិនអាចខ្វះអូនបានទេ ចុះអូនព្រមទទួលយកស្នេហានេះទេ?

(អត់រ៉ូមែនទិចសោះ  ហ៊ើយគិតមេចទៅ)​បងហា អរគុណ តែបងដឹងស្រាប់ហើយ ខ្ញុំមានជំងឺជាប់ខ្លួន ខ្លាចក្រែងតែបង ឈឺចាប់ម្តងទៀតពេលណាមួយដែរខ្ញុំមិននៅណាបង

(សំលេងស្រាល អស់សង្ឃឹម ស្រលាញ់ តែមិនហ៊ាស្រលាញ់)

ឩត្តម: បងយល់ៗៗ បងទទួល តែបងមិនខ្វល់ថាថ្ងៃស្អែកយ៉ាងណាទេ បងត្រឹមតែដឹងថា​បងស្រលាញ់អូន បងនឹងនៅជិតអូនមួយជីវិត លុះដង្ហើមចុងក្រោយ

(ទឹកភ្នែកខ្ញុំស្រក់ ហូរ ខ្លាំងជាងពេលណាៗៗទាំងអស់ តែពេលនេះហូរព្រោះតែ សប្បាយចិត្ត មិននឹកស្មានថា​ខ្ញុំមានថ្ងៃនេះសោះ) ហិហិហិ

ឩត្តម:​ឈប់យំទៅអូន ហាមប្រកែក ពីថ្ងៃនេះទៅអូនត្រូវញញឹម រស់នៅជាមួយគ្នា បងនឹងធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីអូន ដើម្បីក្តីសុខពួកយើង សំណូមទី២ របស់បងក៏ចង់ អោយ អូនដាក់ទានស្នេហ៏ដល់ប្រុសកំសត់ម្នាក់នេះ ផងបានទេ?

បាទបង​អូនទទួល អរគុណចំពោះក្តីស្រលាញ់នេះ 

            ម្តងនេះមិនមែនតែគាត់ទេដែលឩបខ្ញុំ គឺខ្ញុំបានប្រើដៃទាំងគូររបស់ខ្ញុំតប ស្នងទៅគាត់វិញ ខ្ញុំនឹងប្រើពេលវេលាចុងក្រោយនេះនៅជិតគាត់ កែច្នៃស្នេហាអោយមានន័យ អរគុណលោកតា​ អរគុនទេវតាដែលបានអោយ ខ្ញុំជួបមនុស្សប្រុសល្អម្នាក់នេះ។ បន្ទាប់ពីនោះមក ហេហេហេហ សំរេចនៅយប់នោះតែម្តង ខំរក្សា អស់ជាង២០ឆ្នាំហើយ។

            ថ្ងៃថ្មី ជីវិតថ្មីមាន័យណាស់ ចាប់ពីព្រឹកនេះទៅ មានមនុស្សប្រុសម្នាក់ ចូលមកក្នុងជីវិត មានអារម្មណ៏ថាពិលោកនេះ អូអរណាស់។ ព្រឹកនេះ ត្រជាក់ដូចរាល់ដងចឹង តែពេលក្រលែកមើទៅដើមម៉ាក់ ប្រាំងមួយដើមនោះវិញស្លឹកឡើងក្រហម ជ្រុះពាស់ពេញ មានអារម្មណ៏ថា ក្រៀមក្រមណាស់ (យីខ្ញុំដល់ម្លឹង )​យាយមែនណា ខ្ញុំចេះតែមានអារម្មណ៏មេចទេ។

បងឩត្តមៗៗ តោះចុះទៅក្រោម ហាត់ប្រាណណា

ឩត្តម: បាទតោះអូន ពីថ្ងៃនេះទៅ​ហាម អោយហៅថាបងឩត្តមណា ត្រូវហៅថា​លោក​ប្តី

(ផ្លាច)អូយ

កុំខូចពេកតោះបង រត់ចំវិញផ្ទះទៅបានហើយ អូនចង់បេះផ្កាឈូក ថ្វាយព្រះ

ថ្ងៃនេះ ថ្ងៃសីលផង

ឩត្តម: តោះអូន

អូល្អៗៗណាស់ណ ខ្លះក្តោប ខ្លរីកស្អាតដល់ហើយ

ឩត្តម: បាននៅអូន?

បាទបានហើយតោះបង

ឩត្តម: តោះចឹង ផ្កាឈួកស្អាត នៅចាំសម្រស់អូនទេ​ហាហាហ

ចេះតែយាយ​ហ្មង អូបងហាខ្ញុំចងទៅក្រោមដើមម៉ាក់ប្រាំនោះតិចបង

ឩត្តម:ទៅធ្វើអី?

បងខ្លាចមែន?

ឩត្តម: មែនអីគួរអោយខ្លាច តោះចឹង

បងហាមួរយះនេះ ខ្ញុំខានឃើញគាត់យូរហើយ បងរឿងរ៉ាវដែលគាត់ប្រាប់ខ្ញុំ គឺត្រូវៗណាស់បង ខ្ញុំចង់ជួយគាត់ណាស់តែអត់ដឹងធ្វើមេច បើខ្ញុំចេះតែខ្សោយចឹងបង។

ឩត្តម: ទៅវិញយើងសាកអូជធូបជួនគាត់ ហើយផ្សងសុះជួបគាត់ម្តងទៀនៅយប់នេះទៅ

បងក៏ចង់ឃើញដែរ

បាទបងតោះចឹង

            យប់ស្ងាត់មកដល់បន្ទាប់ពីញ៉ាំបាយហើយ ម្នាក់ៗចូលនិទ្រាអស់ នៅតែខ្ញុំពីរនាក់ទេ។ បងធ្វើមេចទៅបានហៅគាត់មកបាន ?

ឩត្តម: ចុះរាល់ដងអូនធ្វើមេច?

គឺបូងសួងក្នុងចិត្ត ហើយក៏ជួបក្នុងសុបិន្តទៅ

ឩត្តម: ចឹងសាកធ្វើម្តងទៀតទៅ កុំភ័យ បងនៅទីនេះទេ បងនឹងហើយឩបអូន​ក្នុងរង្វងដៃអោយជាប់ បងការពារអូន ណា (មានកំលាំងហ្មងនឹងណា ពេលឡឺចឹង ហាហាហ)

បាទបង

            ខ្ញុំចាប់ផ្តើមបួងសួងក្នុងចិត្ត(មានខ្យល់បកល្ហៀក) ភ្នក់គិតដល់គាត់ ម៉ែអើយជួយផង ជួយផងបងបង

ឩត្តម: អូនអូន មេច

 គឺគាត់ គឺគាត់

ឩត្តម:ណាណា?

រតន: អូនកុំខ្លាច អូនបិទភ្នែក ហើយ សំរួលអារម្មណ៏ ដង្ហើមអោយវែងៗ

(អេ មានអារម្មណ៏ថាធូរមែនតើ)

រតន: បើកភ្នែកមើលបងមកអូន បងធម្មតាតើ

បាទបង តែបងជាខ្មោចណា

ឩត្តម: ណាអូន ណាអូន បងអត់ឃើញចឹង

រតន:​គេមើបងមិនឃើញទេ អូន

ឩត្តម: បងមើលគាត់អត់ឃើញទេ (ខ្ញុំនៅតែស្ថិនៅក្នុងរង្វង់ដៃគាត់ដដែល មិនហ៊ាលែងទេ)

ហេតុអី?

រតន: ព្រោះមានតែអ្នកដែល មានរាសីចុះ នឹងដែលមានពេលខ្លី(ជិតស្លាប់) ទេដែលអាមើលបងឃើញណាអូន

ហា​ចឹងមានន័យថា ហិហិហិហ

ឩត្តម: មានន័យថាមេចអូន?

អូអត់អីទេ(ខ្ញុំសំលឹងមើលប្រុសកំពូលស្នេហ ទឹកភ្នែកខ្ញុំហូជោគតែម្តង លែង​គិតពីរឿងខ្លាច ខ្មោចអីទៀតហើយ)

រតន: អូនអោយឩត្តមដោះខ្សែកព្រះទុក ហើយយកតឺកនោមខ្លូនឯងលាភភ្នែក បន្ទាប់មកពួងសួងអោយជូបបងទៅ គេអាចនឹងឃើញរូបហើយ។

បាទបង (ខ្ញុំប្រាប់តាមដំនើរ)

ឩត្តម: អូព្រះអឺយ បង រតន​មែនតើ បង

រតន: ញញឹម បាទ អរគុណអូនដែលបានមើល ថែរអ្នកមានគុណជំនួសបង អរគុណច្រើន​   គុណនេះចាំជាតិក្រោយចាំសងអូនវិញណា

បាទបង តែបងខ្ញុំគួតែទៅប្រាប់អ៊ុះទេបង

រតន:  ទេៗៗ កុំអី គាត់បានកាតោចិត្តហើយ វាយូឆ្នាំហើយ កុំសើរើនាំអោយ ពួកគាត់ឈឺចាប់ម្តងទៀតណាអូន

ឩត្តម : បាទបង អូចុះបងមិនទៅចាប់ជាតិថ្មី បងនៅអាល័យ កើសនីមែនទេ បង?

ចុះបងមានអីអោយខ្ញុំជួយបង?

ខ្ញុំ:  មែនហើយបង បងចង់អោយខ្ញុំជួយបងដោយរៀបណា?(ខ្ញុំលែងខ្លាចហើយ)

រតន: នៅលើរណូតឈើក្នុង បន្ទបង មានប្រអប់មួយវាជា ចិញ្ចៀន បញ្ចាំស្នេហដែលបងត្រៀមអោយនាងមុនពេលបងទៅរៀន នៅភ្នំពេញ តែបងមិនទាន់បានអោយផង ស្រាប់ តែបែបនេះ សូមអូនយកវាប្រគល់អោយនាងផង មួយវិញទៀត​បងមានរឿងមួយគឺបងចង់ខ្ចីរាងកាយអូន បានទេ ឩត្តម បងចង់នាំនាងទៅលេងភ្នំបូកគោ ម្តង វាជាបំណងរបស់នាង ព្រោះបងធ្លាប់ បានសន្យាថានាំ​នាងទៅលេង ពេលបងត្រលប់មកពីភ្នំពេញ​ ពេលវេលបងមិនច្រើនទេអូន រាល់ពេលដែលបងបង្ហាញខ្លួនម្តង បងនឹងត្រូវចុះខ្សោយម្តង មិនអាច បង្ហាញ ខ្លួនជាលើទី២​បានភ្លាមនោះ ទេ បងអាចទៅណា មកណា​បាន គឺដោយសារ កុសសល ផលបុណ្យដែលបងសាង និង មា្តយឩពុកបងឩទ្ទិសអោយ ទេអូន។

ឩត្តម: (យំ)បាទ បងថ្វីថ្បិតតែខ្ញុំ មិនមែនជាសាច់ឈាមនៅគ្រួសារនេះ អ៊ុំទុកខ្ញុំដូចកូនបង្កើតចឹង ខ្ញុំយល់ព្រម​ ខ្ញុំគ្មាសាច់ញាតិឯណាទៀតទេ ខ្ញុំស្ម័គ្រចិត្តបង​ដើម្បីបំពេញបំណងបង ណាបងប្រុស ។(ទាំងខ្មោចទាំង​មនុស្សហយំទាំងអស់គ្នាហ្មង)

ខ្ញុំ: អូបងរតនចុះពេលណាទើបបងអាចចេញមកម្តងទៀត ហើយ​អាចនាំបងកើសនីទៅបូកគោបានបង?

រតន: គឺថ្ងៃពេញបូរមី ស្អែកនេះណាអូន បង អាចមានសិទ្ឋ បងនឹងសន្សំកំលាំងទុក

           

.

.

ឩត្តម​: អូនអូនៗភ្ញាក់ឡើង អូនៗ

អីក អាក់ អួយឈឺក្បាលម៉េស បង​ អូបងរតន បងគាត់ណាហើយ

ឩត្តម​: គាត់ទៅវិញហើយ អូន

បងយើងយល់សប្តិមែន?

ឩត្តម​:មិនមែនទេ គឺការពិតណាអូន

បងចុះបន្ទាប់មកយើងគិតធ្វើមេចទៅបង?

ឩត្តម​: បងគិតមានតែធ្វើតាមបណ្តាំគាត់ទៅ យករឿងនេះប្រាប់កើសនី  ហើយប្រគល់ចិញ្ចៀននេះអោយកើសនីទៅ

បងហាចុះរឿងគាត់ចង់ចូលខ្លួនបងនោះ បងមិនខ្លាចទេហ?

ឩត្តម​: ខ្លាចអី​គាត់មិនធ្វើបាបបងទេ អូន

តែអូនបារម្មណ៏ណាស់ បង(មុខជូរ)

ឩត្តម​:​ ក្មេងល្ងង់ មិនអីទេ បងនៅទីនេះជិតអូនរហូតណា

បាទបង (គាត់អោបខ្ញុំជាប់ ខ្ញុំមិនខ្លាចគាត់ទៅចោលទេ តែខ្ញុំខ្លាចខ្ញុំទៅចោលគាត់មុន ពាក្យសំដីបងរតនមែនទែនអត់?)

ឩត្តម​:តោះអូនគេងវិញម៉ោងទើ៣ ភ្លឺទេ ចាំស្អែកយើងទៅរកកើសនីទាំងអស់គ្នាណា

បាទបង​(គេងលើទ្រូងប្រុសកំពូលស្នេហទៀតហើយខ្ញុំយប់នេះ មិនថាមានរឿងអីកើតឡើងទេ បានលឺពាក្យគាត់ ស្ថិតក្នុងរង្វងដៃគាត់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៏ថា កក់ក្តៅណាស់ហើយ ជីវិតនេះមុនពេល បិទភ្នែកបានស្គាល់ស្នេហ៏ពិតម្តង ក៏អស់ជិតដែរ)

 អរគុណច្រើនណា សំរាប់ការចំនាយពេលរបស់មិត្ត ជួបគ្នានៅវគ្គក្រោយចឹងថាមានរឿង អីនឹងកើតឡើងបន្តទៀត ចាំតាមដានទាំងអស់គ្នាណា ។

​​អូខេសំណាងល្អទាំងអស់គ្នាណាបាទ

ណារ័ត្ន ឃូល :)